เรื่องราวการเป็นอาสาสมัคร
พัฒนพล อิงสุโสภณ
วิสัญญีแพทย์, โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2555 ผมมีโอกาสดีที่ได้มีส่วนร่วมในการปฏิบัติภารกิจการผ่าตัดตกแต่ง ที่จัดโดยโครงการสร้างรอยยิ้ม (Operation Smile Thailand) ที่จังหวัดน่าน ทางภาคเหนือของประเทศไทย ซึ่งเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของการเป็นอาสาสมัครในการปฏิบัติภารกิจการกุศลของผม แต่ประสบการณ์นี้นำมุมมองใหม่ๆ ในอาชีพของผมและเพิ่มทัศนคติที่ดีของผมที่มีต่อชีวิตของการเป็นวิสัญญีแพทย์
ก่อนที่ผมจะได้มีส่วนร่วมกับภารกิจครั้งนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์การฝึกอบรมของผม ในเวลานั้นผมเรียนหลักสูตรแพทย์ประจำบ้าน ชั้นปีที่ 3 สาขาวิสัญญีวิทยา ทั่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ซึ่งเป็นโรงพยาบาล และมหาวิทยาลัยที่รู้จักกันดีในกรุงเทพฯ ระหว่างการฝึกอบรมหลักสูตรแพทย์ประจำบ้าน ทุกคนต้องฝึกทักษะทางคลินิกในประเภทต่างๆของวิสัญญีแพทย์ ที่แตกต่างกันของการปฏิบัติงาน ที่สำคัญและลำดับรองลงมา รวมถึงการทำศัลยกรรมตกแต่ง (Plastic Surgery)
หนึ่งในการเป็นแพทย์ประจำบ้าน คือ วิสัญยีแพทย์ สำหรับการทำสัญกรรมตกแต่งและการผ่าตัดเสริมสร้าง ทั้งภายในโรงพยาบาลของผมหรือภายนอกโรงพยาบาล
การปฏิบัติการสร้างรอยยิ้มในจังหวัดน่าน ถูกกำหนดในระหว่างที่ผมปฏิบัติงานเป็นแพทย์ประจำบ้าน ด้านการผ่าตัดตกแต่ง ภารกิจนี้ดำเนินการสร้างรอยยิ้มในจังหวัดน่าน ถูกกำหนดในระหว่างที่ผมปฏิบัติงานเป็นแพทย์ประจำบ้าน ด้านการผ่าตัดตกแต่ง
ตอนแรกผมไม่ได้รู้มากนักเกี่ยวกับพันธกิจและองค์กร อย่างไรก็ตาม ผมมีที่ปรึกษา ชื่อ ดร.เรืองรอง ลีลานุกร ผู้ดูแลผม ได้แนะนำให้ผมเข้าร่วมกิจกรรมที่น่าสนใจและควรได้รับรางวัล ผมไม่รีรอ ทำให้การตัดสินใจที่รวดเร็ว ที่จะมีส่วนร่วมด้วยเหตุผลหลายประการดังต่อไปนี้
-ภารกิจที่เกิดขึ้นในชนบท ที่ผู้ป่วยในพื้นที่ชนบทอาจจะมีความสะดวกมากขึ้นในการเข้าถึงไปยังโรงพยาบาลสำหรับการรักษาผ่าตัด
- ยิ่งผู้ป่วยมาจำนวนมาก ผมก็ยิ่งได้รับประสบการณ์ที่มากขึ้น เมื่อผมได้รับประสบการณ์มากขึ้น กับเหตุการณ์ที่ท้าทายอย่างมาก การปฏิบัติงานทางคลินิก และทักษะการเรียนรู้ ที่ผมประสบความสำเร็จ
-ได้ผลประโยชน์ทั้งการฝึกอบรมของผมและผู้ป่วยที่ต้องการการรักษา
-ภารกิจที่ถูกจัดอยู่ในโรงพยาบาลน่านซึ่งเป็นสิ่งใหม่สำหรับผมโดยสิ้นเชิง, เพื่อนร่วมงานยังประกอบไปด้วยอาสาสมัคร
จากโรงพยาบาลต่างๆ การเยี่ยมชมสถานใหม่การประชุมและการทำงานกับเพื่อนร่วมงานใหม่สำหรับโอกาสพิเศษบางอย่างจะให้ประสบการณ์ที่ดีมากกว่าที่จะทำงานเฉพาะอยู่ในโรงพยาบาลของผม
ก่อนที่จะมาทำกิจกรรม ผมมีความคาดหวังที่คล้ายกับเหตุผลที่ทำให้ผมเข้าร่วมภารกิจนี้ ผมคาดหวังยิ่งกว่านั้นว่าจะเยี่ยมชมแหล่งท่องเที่ยวของจังหวัดน่าน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมสันทนาการหลังจากวันที่ทำงานอย่างหนักและยาวนาน
ภายหลังภารกิจผ่านไปและทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและอย่างมีแบบแผน สิ่งเดียวที่ไม่ตรงตามความคาดหวังของผมคือจำนวนของผู้ป่วยที่ไม่ได้มากเท่าที่ผมคาด โดยจำนวนผู้ป่วยน้อยเล็กน้อย เมื่อเทียบกับภารกิจก่อนหน้านี้ในจังหวัดอื่น ๆ ของ ประเทศไทย ที่มีคนไข้ได้รับการดำเนินการผ่าตัดแก้ไขระหว่างการปฏิบัติภารกิจนี้ ประมาณ 40 คน
พวกเราใช้เวลา 3 วัน สำหรับการดำเนินงานทั้งหมดที่ระบุไว้ให้เสร็จ จากวันแรก และในวันสุดท้าย พวกเราก็ได้ไปท่องเที่ยวในสถานที่ท่องเที่ยว ที่สวยงามของจังหวัดน่าน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ ที่ผมแทบจะไม่สามารถหาได้จากที่อื่น
ในทำนองเดียวกันประเด็นที่มีค่าที่สุด ที่ทำให้ผมได้เรียนรู้จากการปฏิบัติภารกิจนี้พร้อมกับทักษะมือของขั้นตอนบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นวิธีการที่เป็นประโยชน์ ต่อการเตรียมการผ่าตัด คือผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลของประเทศโดย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กที่เกิดมาพร้อมกับข้อบกพร่องแต่กำเนิด ภายใต้สถานะทางสังคมและเศรษฐกิจที่ไม่ดี ตามข้อมูลที่มีอยู่ของประชากรของจังหวัดน่าน ประกอบด้วย ชาวเขาจำนวนมากที่อาศัยอยู่ห่างไกลออกไปในพื้นที่ที่เป็นภูเขา บางคนมีความยากลำบากตลอดการเดินทางลงไปกรุงเทพฯแม้แต่การเดินทางมาจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งมีศูนย์ที่ใกล้ที่สุดที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการผ่าตัดก็ตาม
โดยเฉพาะสิ่งที่ทำให้ผมมีการพัฒนาขึ้นในส่วนตัว ด้านการเป็นมืออาชีพได้เรียนรู้วิธีการทำงานและการบริหารจัดการทรัพยากรที่ จำกัด อยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ทั้งๆที่ความจริงที่ว่าอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ไม่ได้ดีเท่าและจำนวนของบุคลากรการผ่าตัดมีน้อยลงเมื่อเทียบกับศูนย์ที่ปกติผมเคยฝึกอยู่ ผมพยายามที่จะบูรณาการความสามารถส่วนบุคคลของผมและเพื่อนร่วมงานกับที่ปรึกษาและเพื่อนร่วมงานของผม ในการดำเนินการที่ดีที่สุดและการดูแลการดมยาสลบที่ปลอดภัยสำหรับเด็กที่มีริมฝีปากแหว่ง / แก้มแหว่งและข้อบกพร่องบนใบหน้าและแขนขาอื่น ๆ ในการปฏิบัติภารกิจนี้
ผมเชื่อว่า แนวคิดวิธีการแบบองค์รวมเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด ผมเชื่อว่าเราเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยไม่ควรรักษาผู้ป่วยเฉพาะปัญหาทางกายภาพ แต่การดูแลปัญหาสุขภาพจิตของพวกเขา และสถานะทางสังคมยังสามารถช่วย ทางจิตใจของผู้ป่วย ผ่านการแสดงออกด้วยความจริงใจและเมตตาของเราในขณะที่ดูแลผู้ป่วย ซึ่งอาจมีความสำคัญมากกว่าการรักษาโรคเพียงทางชีวภาพ
นอกจากนี้ สิ่งที่ผมพบความน่าประทับใจอย่างมาก ในการปฏิบัติภารกิจนี้คือการมีส่วนร่วมของนักเรียนมัธยมของโรงเรียนนานาชาติในกรุงเทพฯ กลุ่มของนักเรียนเหล่านี้มาพร้อมกับทีมแพทย์จะได้รับรู้ชีวิตของเด็กและคนที่อยู่ในพื้นที่ต่างจังหวัดและเรียนรู้จากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของบทเรียนทางสังคมของพวกเขา นอกจากนี้พวกเขามีจุดมุ่งหมายที่จะช่วยให้เด็กในการปฏิบัติภารกิจโดยการบริจาคของเล่นของพวกเขา ร้องเพลง, วาดภาพ, การเล่าเรื่องและการแบ่งปันความหวังและความอบอุ่นจิตใจของพวกเขากับเด็กในความต้องการ ทั้งหมดของพวกเขาสามารถเรียนรู้มากจากแต่ละคน และเติบโตขึ้นมาด้วยกันในความหวังว่าพวกเขาจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของบรรดาผู้ที่ทำให้โลกของเราเป็นสถานที่ที่ดีกว่า เพื่อทุกคนมีชีวิตอยู่ในอนาคต มันเป็นสิ่งที่สวยงามมากที่จะได้เห็นช่วงเวลาที่หัวใจได้สัมผัสสิ่งเหล่านี้
ข้อสุดท้ายแต่เป็นข้อที่สำคัญไม่น้อย คือ คุณค่าการศึกษาของภารกิจ คือความเข้าใจในความซับซ้อนของวิธีการที่ผู้ป่วยบางรายได้รับความเดือดร้อนก่อนที่พวกเขามาถึงการดูแลทางการแพทย์ในโรงพยาบาล ถ้าผมไม่ได้มีโอกาสที่จะเข้าร่วมภารกิจครั้งนี้ผมจะไม่เคยได้เห็นภาพดังกล่าวที่ชัดเจนของความยากลำบากเหล่านี้ อันที่จริงการปฏิบัติภารกิจการกุศลนี้ทำให้ผมรู้สึกชื่นชมอย่างสุดซึ้งมากกว่าการปฏิบัติเพียงแค่การดมยาสลบ
ขอขอบคุณโครงการสร้างรอยยิ้ม ประเทศไทย ที่ให้สิ่งต่างๆกับผม เช่นประสบการณ์ที่น่าจดจำ เพื่อแสดงให้ผมเห็นข้อดีมากขึ้นของอาชีพของผม และที่สำคัญที่สุดสำหรับนำรอยยิ้มกลับมาให้กับเด็ก ๆ ทั่วโลก
Dhamma Kimpara - Student Volunteer
Student Volunteer: Dhamma Kimpara
School: ISB (International School of Bangkok)
Event: Internship during June 10-20, 2013
I came to be an intern at Operation Smile Thailand through my schools’ summer internship program. I chose this out of all the other choices because I wanted to do something that wouldn’t be just shadowing a doctor or taking a glorified tour around the office or sitting at an office cubicle all day. I wanted to be out and about doing things, with a mix of office work, and at all times, challenging myself. I expected Operation Smile to be run out of a tiny office in the middle of nowhere in some random old building. Also I expected to be out running errands and knocking on doors to ask for donations, doing random things that my boss told me to do. All of these things I expected a challenge out of. I like to live by the quote:
“Life begins at the end of your comfort zone”
Thus a challenge was what I was looking for, and a challenge was what I got. Contrary to my expectations, at my interview, I wasn’t set to specific tasks but I was given freedom to think of my
own ideas to solve issues that the organization was facing. The location was in another companies’ office. It was in the back of the office of a company, which, one of Operation Smile Thailand’s
board member’s is the CEO of. Situated near BTS Chidlom, this office was pretty modern and intimidating
(for a high schooler), full of business-people types and was in a ‘prestigious’ location near central world. It was not what I expected. I sat next to the printer and coffee machine at the
office, which is what I imagine, is the stereotypical intern’s cubicle position.
Given freedom, I did many things. I researched the community service opportunities in different international schools, I researched corporations that could potentially sponsor the organization, I
visited an international school to present operation smile, I worked for two days with a biomedical engineer to test and certify hospital equipment, I did corporate blitzes around the office
building, I edited and updated a flyer and brochure in Japanese for operation smile, I went to different companies to present operation smile, I traveled around Bangkok on my own, and I probably
did many more things which I have forgotten but all these experiences make this internship worthwhile. I plan to continue my participation through the summer as a personal project of mine.
The internship was in short, awesome. I got to experience the many different aspects of the organization and exposure to many different fields. The time spent with the biomedical engineer may
have helped me choose my future area of study and what I want to do in the future. The whole experience was a challenge for me, especially doing phone calls and presentations to different
companies and schools. My comfort zone was definitely stretched and I definitely had lots of fun doing it. Most of all, knowing that my work would help children was a great motivator and kept me
going through these two weeks. Of course, my work doesn't stop here. After my official internship, I plan to continue coming in to the office on a few days and helping out where I can.